De meirit, Friesland
Hoeveel km file kun je tegenkomen op een ochtend? Tussen hier en Utrecht bijna onafgebroken file.
Het eerste stukje A28 langzaam rijden maar het bewoog. De Veluwe lekker doorrijden maar dan
komt Zwolle. Ik begrijp dat ook het zo landelijke Zwolle in de file top 10 hoog scoort. En ik scoor
hoog in het file sluipen. Ben inmiddels erg bedreven. Belgen terugschoppen, busjes de vinger geven
en andere creatieve oplossingen zoeken om wat ruimte te maken tussen de twee rijen.
Eigenlijk is het vandaag een maandag want gisteren was het 2e pinksterdag. Dat is zo'n dag dat
Nederlanders niet weten wat ze met hun vrije tijd aan moeten. Dus gaan ze naar pretparken en
woonarena's. Gezellig naar elkaar kijken en in de rij staan. De volgende dag gaan ze dan weer
massaal om half acht de weg op naar het werk. Flexibele werktijden zouden al veel files oplossen.
Als we die gewoonte dieren maar meekrijgen om ook flexibel te worden.
Ik ben in Steenwijk aangekomen en nog op tijd ook. Wout is er want die is mede gastheer. En Luuk
is onze novice die voortaan alle ritten meedoet. Pensionado hé. Binnen heel korte tijd komen er uit
alle hoeken en gaten motoren aanrijden. En allemaal DC-10 Sky Riders. Totaal 21 motoren. Ook dit
seizoen lijkt weer ongekend succesvol te worden.
En het Best Western hotel in Steenwijk doet een gooi naar de beste appeltaart. Maar een lik
slagroom bepaald de kwaliteit niet. Netjes ontdooit overigens. En de koffie stroomde goed. Flinke
voldoende.
Het is lekker weer.. Na de warme Pinksterdagen is het iets koeler. Geeft niet. Gaf Jaap de kans om
op de afsluitdijk zijn handvat verwarming weer een keer te testen. Met mijn zomer handschoenen
overigens geen koude handen gehad.
Aanwezig een groot aantal getrouwen; Anne, Ron, Evert, Paul, Henk Schuur, Martijn Langerak. En
Daan heeft deze rit weer eens aangegrepen om een ander soort motor te huren. Dit keer eentje met
een lagere uitlaat zodat zijn tasje niet smelt. Henk Ceton doet ook mee. Gerard Kranendonk heeft de
buurman weer meegenomen vanuit Zeeland. En Jaap en Suzy zijn er in deze tijd van het jaar ook
altijd bij. Goed geladen accu overigens.
Mijn telefoon vertoond een SMS dat Mariette en Ron bij Zwolle staan. Fijn maar wij zijn in
Steenwijk. Ook file dus. We kunnen nog even wachten. Kost maar een klein beetje moeite om
Harrie tegen te houden. Als ze er dan zijn duwen we snel een punt appeltaart erin en gieten koffie in
de kelen. Houd je jas maar aan.
Hein woont om de hoek en doet daarom ook mee. En Maarten is in het land. Razend enthousiast dat
hij weer mee kan rijden.
Elf uur, hoog tijd om te beginnen. Piesen en opstappen. Wout heeft betaald.
Meteen een prachtige omgeving. Daarom zitten er ook zoveel vakantiehuizen en campings in het
bos. Ik krijg een flash back want ben hier ook ooit in een vakantiehuis geweest. Het landgoed heet
Heerlijkheid de Eese. Met een omtrekkende beweging weer naar het westen Steenwijkerwold.
Scheerwolde en dan Nederland, wat een pretentie om een plaats naar een heel land te noemen.
Vervolgens Baarlo en dan slalom over de grens van Overijssel en Friesland. Maar bij Kuinre kiezen
we dan echt voor Friesland en worden alle plaatsnaamborden tweetalig. Ik ga me hier beperken tot
de Nederlandse spelling, heb geen zin in al die moeilijke medeklinkers achter elkaar en die
verschrikkelijke accenten. Slijkenburg, Schoterzijl en dan de Ychtenerfeanpolder naar Bantega.
Echten, over de A6 naar Follega, Tjerkgaast en Sloten. Wijkel, Sondel, Nijemirdum en van
Oudemirdum naar de Murnserdijk. Dan is het makkelijk want we volgen het IJsselmeer naar
Stavoren en vervolgens naar Hindeloopen. Ergens onderweg zijn we nog gestopt voor een
rook/plaspauze. Het moment voor Anne om de tocht af te breken i.v.m. een calamiteit thuis.
Uiteraard gebruiken wij die pauze even om motoren te vergelijken. Ook ik kijk nu om mij heen
want er zijn plannen om volgend jaar iets anders te kopen. Wees niet ongerust, het wordt geen GS.
Sluit het Duitse motormerk niet uit. Maar ik ben te klein voor die GS. Een RT past mij beter. Weet
nog niet of ik de trillingen van een boxer aan kan. Maar ik heb nog een jaar om eens iets te
proberen. Men heeft mij ook ingefluisterd dat er zowel een nieuwe Pan als RT op de markt komt en
dat er daarom tweedehands leuke aanbiedingen aan komen.
Maar even terug naar Hindeloopen. Daar worden we in complete verwarring gebracht omdat Harrie
naar rechts wijst en Wout naar links. Blijkt rechts tanken en links eten te zijn.
De motoren worden in een klein straatje geparkeerd. En net als ik me bedenk hoe ver ik van huis
ben blijkt het restaurant de Brabander te heten en ben ik weer thuis.
Achter het restaurant is een terras en dat ligt heerlijk in het zonnetje. Men heeft ons verwacht want
er hangt een prachtige plaat van Suzuki, van die motorrijder met vliegen tussen zijn tanden. En
andere gasten zijn aan tafeltjes geplaatst niet te dicht in de buurt. Twee mooie platbodems in het
watertje achter.
Menu is helemaal goed. Alleen heb ik een klacht gehoord dat de uitsmijter met rosbief ontbreekt.
Verbaast mij na alle mond en klauwzeer, BSE en andere lekkere veeziektes. Dat ik geen expert ben
op het gebied van de medische wereld blijkt uit een mail die ik jullie heb gestuurd. Met grote
stelligheid heb ik Hans Bakker een ziekte aan zijn handen toebedeeld die hij helemaal niet heeft.
Ytsie, zijn vrouw, heeft dat subtiel gecorrigeerd. Blijft vervelend natuurlijk en ook nu zijn ogen
problemen opleveren. Scheelt wellicht dat hij met die handen niet in zijn ogen kan wrijven nu.
Leo is er deze rit niet bij en dus moet ik goed opletten want ik moet wel materiaal hebben voor dit
verslag. Maar hij wordt zeer uitbundig vervangen door Hein. Zo heb ik vandaag al de relatie
gehoord tussen het merk auto en de frequentie van sex. En tijdens het eten komen er nog wat
onsmakelijke zaken voorbij. Overigens wist Henk Ceton hem aardig te ondersteunen. Ben ik blij dat
ik naast die andere Henk zit, min of meer een heer van stand. Ben er nog steeds niet achter waarom
hij alleen aan een tafel zat.
Hein krijgt iets zeer eigenaardigs op zijn bord. Was het nu een pannenkoek pizza of een pizza met
pannenkoek bodem? In mijn ogen was het een pannenkoek met ham en kaas en pizzakruiden.
Zelden zulke flessentrekkerij gezien. Laten we maar weer gaan motorrijden.
Even collectief straatje keren. Dan richting Workum, de vaart over en naar Nijefurd en Gaast. Van
daar weer de kust van het IJsselmeer volgen zo goed en kwaad als dat gaat. Nog voor Makkum
weer naar binnen Idsegahuizum, Allingerwier en Exmorra, Exmorrazijl en Schraard. Stukje terug en
de A7 over. En nu komt het; Grauwe Kat, Lollum en Waaksens. Die verzin je niet zelf die namen.
Nog een paar mooie;Littenseradiel, Easterein, Itens, Rien, Dearsum, Poppenwier, Tersoal,
Sibrandabuorren, u komt er ook dagelijks of leest erover in de krant? We gaan tussen het
Sneekermeer en de Terkaplesterpuollen door. En via Akmarijp naar Joure. Even een rondrit door het
domicilie van Hein. En dan zijn we bij het eindpunt. Daar slaat de motor van Maarten af. En wat
blijkt zijn accu laadt niet op. Want met iedere startpoging wordt het geluid minder. En aanslaan ho
maar. De mobiele BWK's van de weg worden gebeld. Ondertussen gaan wij op het terras en drinken
iets, in afwachting van onze thuisreis. Of ter verzameling van moed? Als de ANWB er is zul je zie,
slaat die motor in één keer aan. Toch maar samen even naar een dealer. Die is er en dat weet Hein
want die rijdt ook op een BMW. Andere motor schiet er door mijn hoofd, maar dan met zo min
mogelijk elektronica.
Na een mooie rit, dank Harrie en Wout, ga ik weer op huis aan. Een uur en 40 minuten volgens mijn
elektrische reismaatje. En dat werd het met tussenstop ook. Gelukkig de hele dag droog. Zonnetje
met af en toe wat bewolking en lekkere temperatuur.
zondag 30 mei 2010
donderdag 28 januari 2010
URGENT ! AANDACHT ! ATTENZIONE ! URGENTE!
Voor 't eerst sinds 10 jaar hebben we moeten besluiten de traditionele opening van ons motorseizoen af te gelasten, nee uit te stellen!
We hebben de laatste dagen intensief naar buienradar gekeken en onze weerprofeten de heren Paulusma, Kroll, Hiemstra en mevrouw Van Leur geraadpleegd. Alles bij elkaar opgeteld komen we tot de slotsom dat het komende zaterdag rond het vriespunt zit en er bovendien winterse neerslag gaat vallen. Hoewel we de laatste jaren hebben aangetoond tot de echte bikkels te horen, willen we geen enkel risico nemen. DUS: zaterdag a.s. kunnen de trouwe tweewielers op stal blijven.
Ron en Evert hebben na snel de agenda's te hebben geraadpleegd besloten een nieuwe datum te prikken:ZATERDAG 13 maart , noteer deze datum in jullie agenda's.
Voor 't eerst sinds 10 jaar hebben we moeten besluiten de traditionele opening van ons motorseizoen af te gelasten, nee uit te stellen!
We hebben de laatste dagen intensief naar buienradar gekeken en onze weerprofeten de heren Paulusma, Kroll, Hiemstra en mevrouw Van Leur geraadpleegd. Alles bij elkaar opgeteld komen we tot de slotsom dat het komende zaterdag rond het vriespunt zit en er bovendien winterse neerslag gaat vallen. Hoewel we de laatste jaren hebben aangetoond tot de echte bikkels te horen, willen we geen enkel risico nemen. DUS: zaterdag a.s. kunnen de trouwe tweewielers op stal blijven.
Ron en Evert hebben na snel de agenda's te hebben geraadpleegd besloten een nieuwe datum te prikken:ZATERDAG 13 maart , noteer deze datum in jullie agenda's.
maandag 7 december 2009
Pepernotenrit
Bakker Ten Napel uit het land van turf, achterdocht en jenever zoals Z.O.Drenthe vaak wordt betiteld, die bakker heeft ze bruin gebakken de laatste weken. En dat allemaal voor die man met die baard, die man die Sint heeft. Dezelfde man door Toon Hermans Snieklaas genoemd en een man , die de Limburgse woordkunstenaar niet mocht. Wij wel, want van de bruin gebakken pepernoten was nog zoveel over dat wij een echte pepernotenrit konden organiseren.Een gedenkwaardige rit want Everts's echtgenote had er op aan gedrongen nu eens niet de dinsdag maar de woensdag te plannen, want dan kon zij een keertje gastvrouw zijn. Grote gevolgen want onze eigen coördinator (vlucht voorbereider/president) Rein moet juist die dag alle blauwe vogels de lucht in houden. Maar zoals Johan Cruyff altijd beweert: elk nadeel hep ook zijn voordeel. Johan Konijn kon na jaren van afwezigheid weer eens zijn eigen grote jumbo-motor uit de hangar rijden. Johan kan nooit dinsdags, want dan wordt zijn aanwezigheid vereist op de zorgboerderij die hij samen met zijn vrouw in de achtertuin van Jaap Bruin runt. Fijn dat je er weer eens was Johan en wat een verschil: achter de knoppen van een luchtreus of hulpbehoevende medemensen helpen. Hulde kerel!Maar liefst 15 dapperen melden zich in het Ermelose bos en lover. Peter van Berkel was er zelfs al om half tien, vermoedelijk door Inge de deur gewezen. Fineke en Evert hadden zich nauwelijks van hun nachthemden ontdaan, maar de koffie pruttelde en Peter kon zich opwarmen. De keuken en huiskamer vulden zich, gelukkig naast Fineke, Ron's Marijke ook met Sandra. Opperdushi was de enige rijdster. By the way: ik vergeet bijna Annette, die samen met Henkie@live ook gezellig koffie+pepernoten kwamen doen. Henk's schouder is nog niet helemaal van je, maar goed genoeg om in burger even langs te komen.Gevuld speculaas, taai-taai volgens grootvader Ten Napel's recept en pepernoten in de maag en dan captain Ron's commando: motoren starten. Rond 11.00 uur vertrokken 15 brullende tweewielers voor een mooi ritje door Ermelo's en Putten's buitengebied. Heerlijk de boerengeurtjes opsnuiven van gierkelders etc. Ron had zelfs een nieuw pad ontdekt pal langs de spoorlijn van Amersfoort naar Apeldoorn. Er tufte zelfs een treintje voorbij (Valleilijn) in KLM-kleuren. Een soort rijdende Airbus 340.Een kwartiertje verderop stond Marijke van Ron samen met Annette en Henk in de bossen van Kootwijk met warme chocomel+krentebollen ook weer uit Ten Napel's bakkerijen (goeie reclame, broertje) Het deed even aan de wintrsport denken vooral toen de kreet: waar is de rum uit de Veluwse bossen klonk.
Opgewarmd vertrok het 15-tal voor de slot etappe met nog een klein stukje grondpad (vrij Afrikaans), langs Anne Zoetebier's fraaie Uddelse boerderij, terug naar Ermelo. Rond 14.00 uur (Fineke was net terug van een fysioterapeutische (scoort goed bij scrabble) behandeling om de koffie- en theepotten aan te slingeren.Het was weer buitengewoon gezellig! Er werd heel goed en gedisciplineerd gereden. Kortom voor de meesten van ons een mooie afsluiting van een prima motorjaar met prachtige ritten. Dat beloofd wat voor 2010.Ron, Anne, Henk en Evert vertrekken naar Windhoek (Namibië) om de laatste etappe van Nol en zoonlief Bob mee te rijden van hun tocht van de Noord- naar de Zuidkaap. Kijk op http://www.trapper.nl/
dinsdag 3 november 2009
Slotrit 2009
Maandag was het nog erg droevig weer. Maar dinsdag was veel vriendelijker, de zon scheen en het was al vroeg aangenaam. Tijdens het uitlaten van de hond had ik nog een fleecetrui aan. Maar in combinatie met een warme jas werd dat een natte rug. Dus die trui ingeruild voor een shirt met lange mouwen. Ik had de voering al in het motorpak gedaan en dan kun je wel wat lijden.
In het zuiden is het herfstvakantie. Dat merk je meteen want de A27 heeft geen meter file. Daarom ben ik te vroeg bij Hagestein. De Garmin weet het adres makkelijk te vinden. Op het parkeerterrein staan al motoren en Jaap en Hezeke verwelkomen mij.
Hezeke had mij de dag ervoor al het nodige verteld over Teus Burggraaff, onze gastheer. Maar wat ik te zien kreeg toen ik de loods binnen liep overtrof mijn stoutste dromen. Er zijn mensen met een paar motoren maar Teus heeft er echt veel. En de één in nog betere staat dan de andere. Noem een merk en het staat er. Nu kan ik een heleboel over dit prachtige museum en Teus gaan schrijven maar er is een leuk artikel beschikbaar. Klik op de onderstaande link voor het artikel.
http://www.hetkontakt.nl/vrije-tijd/3194/-lsquonu-ben-ik-museumdirecteur-rsquo.html
Er is koffie en appelgebak maar ook vooral al veel gezelligheid. Want iedere keer als de zoemer in het museum gaat betekent het dat er weer iemand het erf op komt rijden. En die zoemer blijft maar gaan. In totaal wel 27 keer!
We gaan even een week of drie terug. Ik verstuur de uitnodiging en krijg een lauwe respons. Een aanmelding of 4-5. Niet wat ik verwacht voor een slotrit. Overleg met Hezeke levert een lokkertje op; de motor van de paus moet het doen. Die genoemd in de uitnodiging en daarna stromen de aanmeldingen binnen. Hezeke verzucht in haar welkomstwoord dat we wel erg goede Katholieken moeten zijn dat wij hier wel op reageren. Nu ga ik in gedachte het taalgebruik en gewoontes van een aantal lieden eens na en moet constateren dat dit niet zo kan zijn.
Er is voor vandaag geen strak plan. Hezeke en Robert hebben een rit van ca. 100 km in gedachte en een lunch halverwege. Wij mogen bepalen hoe we het in gaan vullen. Er is wel een pet voor Teus want die spaart hij. En wij mogen een bijdrage leveren voor zijn museum. Om de dag niet in volledige anarchie te laten ontaarden stel ik voor om dan wel om 11:30 te vertrekken. Dat wordt met algemene stemmen aanvaard. En we kijken rond. Rondborstige en buikige Teus verteld over zijn motoren, museum, bedrijf en leven. Wij hangen bij toerbeurt aan zijn lippen. En we kijken vooral veel rond. Je kunt hier een groot deel van de ontwikkeling van de motorfiets voor je ogen meemaken. Al volg je de jaargangen van een merk maar. Er is een muur lang BMW’s, een cirkeltje Harley’s en een rijtje Jawa. CZ. Prachtige Douglas motoren die wij eigenlijk als DC-10 Sky Riders moeten adopteren.
Teus vertelt van 2 motoren dat hij die wel heeft opgesteld maar dat die nog gerestaureerd moeten worden. Dat lijkt snel gepiept want die dingen zien er al prachtig uit.
Vandaag is Hein er weer. De B777 unit kan hem missen en het heeft hare majesteit behaagd om hem naast het vliegbrevet weer een rijbevoegdheid te verlenen. En ook het familiebudget stond het toe dat er weer een motor werd gekocht.
Ron is nu opgeleid tot Afrikaanse ranger en komt even warm draaien voor een avontuur in Namibië. Hij gaat samen met Evert en Henk onze Bob en Nol begeleiden vanuit Windhoek naar Kaapstad. Jullie volgen de verrichtingen van de mannen toch ook dagelijks op http://www.trapper.nl/ ? Wat gaan ze goed. Henk spreekt ze om de dag en ook regelmatig moed in. Dat zal we loslopen.
Voor Leo moet het een verademing geweest zijn om te zien dat er nog meer BMW’s zijn waar zo aan gepoetst wordt. Heeft hij de motor tijdens de lunch nog afgespoeld?
Ron Vader was er met maatje Mariëtte. Die had weer voor een nieuw lid gezorgd; Jan Carpentier. Even gemist op wat voor motor hij reed. Ik meen iets sportiefs gooi en smijtwerk gezien te hebben. Nog een nieuw lid Ron Stil. Ik heb echt niet goed opgelet want weet niet meer met wie hij was meegekomen. Wel dat Enrico heel erg blij moet zijn want de andere Nederlandse Motoguzzi rijder is nu ook lid van de DC-10 Sky Riders. Even wat sleutelervaring uitwisselen. Overigens was Enrico er niet.
Maar we zouden ook nog motorrijden. Verrassend snel zat iedereen op de motor. Mooi zonnetje erboven. En natuurlijk naar de zuidelijke Lekdijk. Prachtig zo in de herfst. En rustig door de week. Stukje illegaal van Vianen naar Lexmond.
Ameide is één van de mooiste dorpen die ik ken. En daar staat het mooiste huis aan de dijk te koop. Beetje buiten mijn prijsklasse helaas. Men wist te vertellen dat de eigenaar een paar jaar gelden is overleden en de weduwe er nu uit wil.
Tienhoven,Waal en Langerak en dan op zeer listige wijze binnendoor zodat we dat lelijke industrieterrein bij het veer naar Schoonhoven omzeilen. Sluis is niet veel meer dan een kerk in de dijk waar je omheen moet. Wel erg mooi.
We verlaten de dijk en gaan door de Alblasserwaard toeren. Na exact 50 km zijn we in Molenaarsgraaf, of was het toch Bleskensgraaf? Geeft niet maar hier is er lunch. In de kelder heeft men de tafels voor ons klaargezet. Daarop een kleine gelegenheidskaart met nog altijd een 20 gerechten. Waarom zoveel? Er hoeft maar één gerecht op voor ons. Anders krijg je maar dat ze andere dingen gaan eten zoals saté met friet en broodje bal. Of erger nog een salade. Er is zelfs soep gegeten. Klein minpuntje, bij onze tafel waren ze door het bruine brood heen. Onze poging om het geheel met iets gezonds te omlijsten werd daarmee de grond ingeboord.
Bij mij aan tafel de buurman van Gerard Kranendonk, Jan Overbeke. Die is nu al een paar keer mee geweest en heeft het erover om lid te worden. De heren wonen op Tholen en hebben het erover om volgend jaar een Zeelandrit uit te zetten. Dat is een eerste toezegging. Later die dag doen Hein en Jaap de toezegging dat zij een 11 stedenrit gaan uitzetten. Dat zijn er al twee. Samen met de VRO in maart en een slotrit die iets met Glize te maken heeft (Guido) begint het seizoen alweer vorm te krijgen. Leo gaat weer met een paar motards naar Duitsland. Maar ik heb nog een viertal ritten in de aanbieding.
Afrekenen is vandaag weer briljant. Tenzij men met een schuld is achtergebleven. Dat moet de Rotary dan maar aanvullen want die hadden de mooie zaal in gebruik en wij moesten daarom naar de kelder. Overigens vind ik de DC-10 Sky Riders ook een goed doel.
Henk gaat er vandoor. Ik was blij dat hij erbij was want hij was met rugproblemen uit Frankrijk terug gekomen. Maar om dan gelijk je motor op zijn kant te leggen? Robert helpt Henk en zijn ego weer overeind. Daardoor zijn Martijn (lastig die handschoenen?), Robert en ik wat achterop geraakt. Maar we vinden moeiteloos aansluiting. Dankzij de voorganger die bij een bruggetje keurig op ons stond te wachten. Maar Anne merkte later terecht op dat we weer even aan de discipline moeten werken. Baksteen gewijs, afstand houden en andere zaken die bij het groeprijden horen moeten weer aangehaald worden. Volgend seizoen zullen we het evangelie van Henk, onderschreven en gepredikt door het bestuur en geweten van de DC-10 Sky Riders, weer een keer verspreiden.
Ondertussen zijn we langs de Giessen gaan rijden. Prachtige dorpjes; Giessen Oudkerk, Giessenburg, Giessenlanden. Onder de A27 door naar Vlietskade, over de Bazeldijk. En dan voor Meerkerk vraag ik me af of Hezeke de route aanpast omdat de brug op is of dat ze echt door Meerkerk wil. Maakt niet uit. Beide routes zijn mooi. Ik ken het hier omdat ik wel eens een poging doe om de file op de A27 te vermijden. Zinloos natuurlijk want dit duur ook lang. Maar het is wel leuk rijden.
Richting Hei en Boeicop. Op de Polderweg richting Bolgerijsekade vraagt Harrie zich af welke snelweg er links van ons ligt. Daar kijkt hij zo geconcentreerd naar dat ik hem recht op een auto op de linkerbaan af zie rijden. Wat te doen? Als ik toeter dan kijkt hij in zijn spiegel en ziet hij de auto niet. Ik kan alleen maar afwachten of hij ontwaakt en ontwijkt. Alles loopt goed af maar die dame in dat rode autootje heeft en hartslag die niet meer goed komt die dag.
Nog even onder de A2 door. Vlakbij ligt een berucht verkeersplein: Everdingen. Je vraag je af waarom dat naar Everdingen is genoemd want Vianen en Hagestein liggen er dichterbij. Nu wordt de brug al naar Vianen genoemd in de verkeersberichten. Kennelijk bekt verkeersplein Hagestein niet goed. Dat er ter hoogte van Hagestein een file staat klinkt dan wel goed?
Maar we zijn weer thuis bij Teus. Wat is die man gastvrij! We kunnen drinken wat we willen en al vlot komen de schalen met worst en kaas door. Nootjes op tafel. En weer een heleboel verhalen.
De dag moet natuurlijk nog wel een beetje een officieel tintje krijgen. Als is het allen maar om Teus te bedanken. Hezeke heeft de pet goed laten vullen en we richten een paar mooie woorden van waardering en dank aan Teus. De pet wordt in dank aanvaard. Weer een pet met een verhaal.
Ik voel mij geroepen om het seizoen af te sluiten. Niet nadat ik Hezeke bedankt heb voor een prachtige rit en ons naar dit museum te lokken. Om het seizoen waardig af te sluiten moeten we natuurlijk onze trofee weer uitreiken. Leo heeft hem meegenomen en is blij dat hij van het spuuglelijke ding af kan. Ook dit jaar is er weer iemand die zich in positieve zin naar voren heeft gewerkt en aan ons is opgevallen. Hezeke heeft niet alleen de slotrit goed georganiseerd maar denkt ook altijd leuk mee. En zij heeft een grote belofte in zich voor de toekomst. Zij is ons contact met Freebike maar ook via haar Robert met KTM. En Robert is ook een leuke, gezellige vent. En je moet dat ding toch aan iemand uitreiken. Anders komt hij nog bij mij boven de haard en daar heeft hij al eens een jaar gestaan.
Ik neem de gelegenheid ook nog aan om zeer serieuze dreigementen te uiten aan de aanwezige leden aangaande het volgend seizoen. Met succes. De toezeggingen kwamen spontaan los. Jammer dat ik ze niet meteen contractueel heb vastgelegd. Maar ik heb er een paar onthouden. De rest meldt zich spontaan via de mail nog een keer bij mij.
Tenslotte was het mijn zware taak om namens onze penningmeester het slechte nieuws te brengen. De bankencrisis en de val van DSBzijn ook niet aan Zeewolde en onze kas voorbij gegaan. Bovendien lijkt onze financiële positie ten onder te gaan aan het succes van onze niet bestaande organisatie. Meer deelnemers aan de ritten doen een zware aanslag op onze reserves. Maar ik sta in voor onze penningmeester. Hij heeft geen greep in de kas gedaan anders dan ten bate van de deelnemers. Bovendien, wie durft een kerel van dergelijk formaat te beschuldigen van malversaties? Ik niet.
Maar het trieste nieuws is dat wij ons genoodzaakt zien om een verhoging van 50% in de bijdrage door te moeten voeren. Het volgende seizoen zal de bijdrage derhalve een schofterige € 15,- gaan bedragen. Voor die lieden die moeite hebben met deze enorme aanslag op het persoonlijke budget zal onderzocht worden of er een bank is die een voorfinanciering op zich kan nemen. Vragen aangaande crewkorting en familietarieven zullen in overweging worden genomen.
De sfeer was daarmee goed verziekt en ik zag menigeen naar zijn/haar jas grijpen om af te druipen richting huis. Emotioneel werd er voor de winter afscheid genomen. De thuisreis viel mij zwaar. Tot volgend seizoen.
Rein
Maandag was het nog erg droevig weer. Maar dinsdag was veel vriendelijker, de zon scheen en het was al vroeg aangenaam. Tijdens het uitlaten van de hond had ik nog een fleecetrui aan. Maar in combinatie met een warme jas werd dat een natte rug. Dus die trui ingeruild voor een shirt met lange mouwen. Ik had de voering al in het motorpak gedaan en dan kun je wel wat lijden.
In het zuiden is het herfstvakantie. Dat merk je meteen want de A27 heeft geen meter file. Daarom ben ik te vroeg bij Hagestein. De Garmin weet het adres makkelijk te vinden. Op het parkeerterrein staan al motoren en Jaap en Hezeke verwelkomen mij.
Hezeke had mij de dag ervoor al het nodige verteld over Teus Burggraaff, onze gastheer. Maar wat ik te zien kreeg toen ik de loods binnen liep overtrof mijn stoutste dromen. Er zijn mensen met een paar motoren maar Teus heeft er echt veel. En de één in nog betere staat dan de andere. Noem een merk en het staat er. Nu kan ik een heleboel over dit prachtige museum en Teus gaan schrijven maar er is een leuk artikel beschikbaar. Klik op de onderstaande link voor het artikel.
http://www.hetkontakt.nl/vrije-tijd/3194/-lsquonu-ben-ik-museumdirecteur-rsquo.html
Er is koffie en appelgebak maar ook vooral al veel gezelligheid. Want iedere keer als de zoemer in het museum gaat betekent het dat er weer iemand het erf op komt rijden. En die zoemer blijft maar gaan. In totaal wel 27 keer!
We gaan even een week of drie terug. Ik verstuur de uitnodiging en krijg een lauwe respons. Een aanmelding of 4-5. Niet wat ik verwacht voor een slotrit. Overleg met Hezeke levert een lokkertje op; de motor van de paus moet het doen. Die genoemd in de uitnodiging en daarna stromen de aanmeldingen binnen. Hezeke verzucht in haar welkomstwoord dat we wel erg goede Katholieken moeten zijn dat wij hier wel op reageren. Nu ga ik in gedachte het taalgebruik en gewoontes van een aantal lieden eens na en moet constateren dat dit niet zo kan zijn.
Er is voor vandaag geen strak plan. Hezeke en Robert hebben een rit van ca. 100 km in gedachte en een lunch halverwege. Wij mogen bepalen hoe we het in gaan vullen. Er is wel een pet voor Teus want die spaart hij. En wij mogen een bijdrage leveren voor zijn museum. Om de dag niet in volledige anarchie te laten ontaarden stel ik voor om dan wel om 11:30 te vertrekken. Dat wordt met algemene stemmen aanvaard. En we kijken rond. Rondborstige en buikige Teus verteld over zijn motoren, museum, bedrijf en leven. Wij hangen bij toerbeurt aan zijn lippen. En we kijken vooral veel rond. Je kunt hier een groot deel van de ontwikkeling van de motorfiets voor je ogen meemaken. Al volg je de jaargangen van een merk maar. Er is een muur lang BMW’s, een cirkeltje Harley’s en een rijtje Jawa. CZ. Prachtige Douglas motoren die wij eigenlijk als DC-10 Sky Riders moeten adopteren.
Teus vertelt van 2 motoren dat hij die wel heeft opgesteld maar dat die nog gerestaureerd moeten worden. Dat lijkt snel gepiept want die dingen zien er al prachtig uit.
Vandaag is Hein er weer. De B777 unit kan hem missen en het heeft hare majesteit behaagd om hem naast het vliegbrevet weer een rijbevoegdheid te verlenen. En ook het familiebudget stond het toe dat er weer een motor werd gekocht.
Ron is nu opgeleid tot Afrikaanse ranger en komt even warm draaien voor een avontuur in Namibië. Hij gaat samen met Evert en Henk onze Bob en Nol begeleiden vanuit Windhoek naar Kaapstad. Jullie volgen de verrichtingen van de mannen toch ook dagelijks op http://www.trapper.nl/ ? Wat gaan ze goed. Henk spreekt ze om de dag en ook regelmatig moed in. Dat zal we loslopen.
Voor Leo moet het een verademing geweest zijn om te zien dat er nog meer BMW’s zijn waar zo aan gepoetst wordt. Heeft hij de motor tijdens de lunch nog afgespoeld?
Ron Vader was er met maatje Mariëtte. Die had weer voor een nieuw lid gezorgd; Jan Carpentier. Even gemist op wat voor motor hij reed. Ik meen iets sportiefs gooi en smijtwerk gezien te hebben. Nog een nieuw lid Ron Stil. Ik heb echt niet goed opgelet want weet niet meer met wie hij was meegekomen. Wel dat Enrico heel erg blij moet zijn want de andere Nederlandse Motoguzzi rijder is nu ook lid van de DC-10 Sky Riders. Even wat sleutelervaring uitwisselen. Overigens was Enrico er niet.
Maar we zouden ook nog motorrijden. Verrassend snel zat iedereen op de motor. Mooi zonnetje erboven. En natuurlijk naar de zuidelijke Lekdijk. Prachtig zo in de herfst. En rustig door de week. Stukje illegaal van Vianen naar Lexmond.
Ameide is één van de mooiste dorpen die ik ken. En daar staat het mooiste huis aan de dijk te koop. Beetje buiten mijn prijsklasse helaas. Men wist te vertellen dat de eigenaar een paar jaar gelden is overleden en de weduwe er nu uit wil.
Tienhoven,Waal en Langerak en dan op zeer listige wijze binnendoor zodat we dat lelijke industrieterrein bij het veer naar Schoonhoven omzeilen. Sluis is niet veel meer dan een kerk in de dijk waar je omheen moet. Wel erg mooi.
We verlaten de dijk en gaan door de Alblasserwaard toeren. Na exact 50 km zijn we in Molenaarsgraaf, of was het toch Bleskensgraaf? Geeft niet maar hier is er lunch. In de kelder heeft men de tafels voor ons klaargezet. Daarop een kleine gelegenheidskaart met nog altijd een 20 gerechten. Waarom zoveel? Er hoeft maar één gerecht op voor ons. Anders krijg je maar dat ze andere dingen gaan eten zoals saté met friet en broodje bal. Of erger nog een salade. Er is zelfs soep gegeten. Klein minpuntje, bij onze tafel waren ze door het bruine brood heen. Onze poging om het geheel met iets gezonds te omlijsten werd daarmee de grond ingeboord.
Bij mij aan tafel de buurman van Gerard Kranendonk, Jan Overbeke. Die is nu al een paar keer mee geweest en heeft het erover om lid te worden. De heren wonen op Tholen en hebben het erover om volgend jaar een Zeelandrit uit te zetten. Dat is een eerste toezegging. Later die dag doen Hein en Jaap de toezegging dat zij een 11 stedenrit gaan uitzetten. Dat zijn er al twee. Samen met de VRO in maart en een slotrit die iets met Glize te maken heeft (Guido) begint het seizoen alweer vorm te krijgen. Leo gaat weer met een paar motards naar Duitsland. Maar ik heb nog een viertal ritten in de aanbieding.
Afrekenen is vandaag weer briljant. Tenzij men met een schuld is achtergebleven. Dat moet de Rotary dan maar aanvullen want die hadden de mooie zaal in gebruik en wij moesten daarom naar de kelder. Overigens vind ik de DC-10 Sky Riders ook een goed doel.
Henk gaat er vandoor. Ik was blij dat hij erbij was want hij was met rugproblemen uit Frankrijk terug gekomen. Maar om dan gelijk je motor op zijn kant te leggen? Robert helpt Henk en zijn ego weer overeind. Daardoor zijn Martijn (lastig die handschoenen?), Robert en ik wat achterop geraakt. Maar we vinden moeiteloos aansluiting. Dankzij de voorganger die bij een bruggetje keurig op ons stond te wachten. Maar Anne merkte later terecht op dat we weer even aan de discipline moeten werken. Baksteen gewijs, afstand houden en andere zaken die bij het groeprijden horen moeten weer aangehaald worden. Volgend seizoen zullen we het evangelie van Henk, onderschreven en gepredikt door het bestuur en geweten van de DC-10 Sky Riders, weer een keer verspreiden.
Ondertussen zijn we langs de Giessen gaan rijden. Prachtige dorpjes; Giessen Oudkerk, Giessenburg, Giessenlanden. Onder de A27 door naar Vlietskade, over de Bazeldijk. En dan voor Meerkerk vraag ik me af of Hezeke de route aanpast omdat de brug op is of dat ze echt door Meerkerk wil. Maakt niet uit. Beide routes zijn mooi. Ik ken het hier omdat ik wel eens een poging doe om de file op de A27 te vermijden. Zinloos natuurlijk want dit duur ook lang. Maar het is wel leuk rijden.
Richting Hei en Boeicop. Op de Polderweg richting Bolgerijsekade vraagt Harrie zich af welke snelweg er links van ons ligt. Daar kijkt hij zo geconcentreerd naar dat ik hem recht op een auto op de linkerbaan af zie rijden. Wat te doen? Als ik toeter dan kijkt hij in zijn spiegel en ziet hij de auto niet. Ik kan alleen maar afwachten of hij ontwaakt en ontwijkt. Alles loopt goed af maar die dame in dat rode autootje heeft en hartslag die niet meer goed komt die dag.
Nog even onder de A2 door. Vlakbij ligt een berucht verkeersplein: Everdingen. Je vraag je af waarom dat naar Everdingen is genoemd want Vianen en Hagestein liggen er dichterbij. Nu wordt de brug al naar Vianen genoemd in de verkeersberichten. Kennelijk bekt verkeersplein Hagestein niet goed. Dat er ter hoogte van Hagestein een file staat klinkt dan wel goed?
Maar we zijn weer thuis bij Teus. Wat is die man gastvrij! We kunnen drinken wat we willen en al vlot komen de schalen met worst en kaas door. Nootjes op tafel. En weer een heleboel verhalen.
De dag moet natuurlijk nog wel een beetje een officieel tintje krijgen. Als is het allen maar om Teus te bedanken. Hezeke heeft de pet goed laten vullen en we richten een paar mooie woorden van waardering en dank aan Teus. De pet wordt in dank aanvaard. Weer een pet met een verhaal.
Ik voel mij geroepen om het seizoen af te sluiten. Niet nadat ik Hezeke bedankt heb voor een prachtige rit en ons naar dit museum te lokken. Om het seizoen waardig af te sluiten moeten we natuurlijk onze trofee weer uitreiken. Leo heeft hem meegenomen en is blij dat hij van het spuuglelijke ding af kan. Ook dit jaar is er weer iemand die zich in positieve zin naar voren heeft gewerkt en aan ons is opgevallen. Hezeke heeft niet alleen de slotrit goed georganiseerd maar denkt ook altijd leuk mee. En zij heeft een grote belofte in zich voor de toekomst. Zij is ons contact met Freebike maar ook via haar Robert met KTM. En Robert is ook een leuke, gezellige vent. En je moet dat ding toch aan iemand uitreiken. Anders komt hij nog bij mij boven de haard en daar heeft hij al eens een jaar gestaan.
Ik neem de gelegenheid ook nog aan om zeer serieuze dreigementen te uiten aan de aanwezige leden aangaande het volgend seizoen. Met succes. De toezeggingen kwamen spontaan los. Jammer dat ik ze niet meteen contractueel heb vastgelegd. Maar ik heb er een paar onthouden. De rest meldt zich spontaan via de mail nog een keer bij mij.
Tenslotte was het mijn zware taak om namens onze penningmeester het slechte nieuws te brengen. De bankencrisis en de val van DSBzijn ook niet aan Zeewolde en onze kas voorbij gegaan. Bovendien lijkt onze financiële positie ten onder te gaan aan het succes van onze niet bestaande organisatie. Meer deelnemers aan de ritten doen een zware aanslag op onze reserves. Maar ik sta in voor onze penningmeester. Hij heeft geen greep in de kas gedaan anders dan ten bate van de deelnemers. Bovendien, wie durft een kerel van dergelijk formaat te beschuldigen van malversaties? Ik niet.
Maar het trieste nieuws is dat wij ons genoodzaakt zien om een verhoging van 50% in de bijdrage door te moeten voeren. Het volgende seizoen zal de bijdrage derhalve een schofterige € 15,- gaan bedragen. Voor die lieden die moeite hebben met deze enorme aanslag op het persoonlijke budget zal onderzocht worden of er een bank is die een voorfinanciering op zich kan nemen. Vragen aangaande crewkorting en familietarieven zullen in overweging worden genomen.
De sfeer was daarmee goed verziekt en ik zag menigeen naar zijn/haar jas grijpen om af te druipen richting huis. Emotioneel werd er voor de winter afscheid genomen. De thuisreis viel mij zwaar. Tot volgend seizoen.
Rein
Abonneren op:
Posts (Atom)